• Ecoloxistas en Acción, xunto á Alianza Residuo Cero, únese ao lanzamento dunha investigación realizada pola fundación  Changing  Markets en 15 países de cinco continentes. O estudo demostra como os grandes supermercados e as grandes marcas de bebida e alimentación impiden calquera lexislación ou iniciativa real que pretenda acabar cos envases dun só uso.
  • O capítulo dedicado a España desvela o reiterado intento dunha parte da industria para evitar o uso dos envases  retornables, unha ferramenta exitosa e popular que consegue reutilizar e/ou reciclar máis do 90 % de latas e botellas.

[Resumen en castellano] Hablan Basura
[Informe en inglés] Talking Trash

A contaminación que xeran os plásticos dun só uso e que afecta gravemente aos nosos corpos e á nosa contorna ten solución. Con todo, é a industria produtora, envasadora e distribuidora destes envases a que mediante tácticas opacas e perpetúa esta ameaza, tanto a nivel internacional como aquí en España. Esta é a principal conclusión dunha investigación internacional realizada en 15 países en cinco continentes pola fundación holandesa Changing  Markets, que foi presentada hoxe publicamente co apoio da Alianza Residuo Cero, da que forma parte Ecoloxistas en Acción.

Talking  trash. O manual das empresas sobre as falsas solucións á crise do plástico analiza como desde os xigantes do petróleo, o gas e a  petroquímica ata os supermercados, desempeñan un papel crucial para previr lexislacións cara a unha redución de residuos, eludindo así a súa responsabilidade directa sobre a contaminación destes.

O capítulo dedicado a España desvela as prácticas da entidade  Ecoembes para bloquear solucións demostradas. Un exemplo: o Sistema de Depósito para Envases de bebidas, para o que a entidade usa cifras non reais de reciclaxe e deriva a responsabilidade cara ás persoas consumidoras.

Ante esta situación, Carlos Arribas, coordinador da área de Residuos de Ecoloxistas en Acción, declarou: «Un dos últimos intentos de torpedear a implantación do SDDR no Estado español é o proxecto  Reciclos de  Ecoembes, un chamado Sistema de Recompensa (SDR), que premiaría aos que depositen os residuos no contedor amarelo ou en máquinas que se instalarían en lugares públicos. É unha fraude e unha falsa solución máis, que non atalla o problema e é un obstáculo na necesaria e inevitable implantación do sistema de depósito e retorno».

Segundo o informe, nos 40 países e rexións de todo o mundo onde o Sistema de Depósito está implantado, conséguense reutilizar e/ou reciclar o 90 % de todos os envases de bebidas, evitando así que acaben abandonados, enterrados ou incinerados. Con todo, en España, un dos principais países  contaminadores de plástico do mundo, a industria do plástico oculta o alcance real da crise da reciclaxe de plástico e exerce presión para impedir a introdución de medidas que aborden eficazmente o problema.

«Este informe expón a hipocrisía das grandes compañías, que por unha banda din estar comprometidas coas solucións, pero polo outro utilizan trucos sucios para seguir usando plástico barato e  desechable que contamina o planeta a un ritmo devastador», declarou  Nusa  Urbancic, Directora de Campaña de  Changing  Markets  Foundation. «As iniciativas e compromisos voluntarios fracasaron. As persoas lexisladoras deben mirar máis aló desta cortina de fume e adoptar políticas eficientes a nivel mundial como os Sistemas de Depósito», engadiu.

O informe detalla unha extensa listaxe de actuacións que produtores de plástico, marcas de bebida e alimentación, e grandes supermercados aplican de maneira coordinada a escala global. O seu obxectivo é distraer, diferir e derrotar ás lexislacións que queren acabar coa onda de contaminación plástica que atravesa o mundo, apropiándose mesmo da crise do Covid-19 para esta causa.

A investigación pon ao descuberto as estratexias dos dez maiores  contaminadores de plásticos do mundo: Coca-Cola, Colgate-Palmolive, Danone, Mars Incorporated, Mondelē z  International, Nestlé, PepsiCo, Perfetti Van Melle, Procter&Gamble e Unilever. Estas empresas, que teñen unha pegada conxunta de plástico de case 10 millóns de toneladas ao ano, non só non promoven solucións que conteñan esta crise, senón que usan promesas baleiras e solucións falsas para distraer a persoas consumidoras e gobernos.

O informe revela que moitas destas empresas de bens de consumo asumiron compromisos voluntarios no pasado. É o caso dos compromisos de Coca-Cola sobre o contido reciclado, ou os compromisos de PepsiCo e Nestlé de aumentar os niveis de reciclaxe. Todos eles rompéronse,  reformulado ou esquecido, centrando o discurso en solucións falsas ou non demostradas que ademais comportan outros problemas medio ambientais.

A investigación tamén revela que, aínda que as empresas publican compromisos e iniciativas voluntarias para abordar os refugallos plásticos, tamén son membros de asociacións comerciais que presionan para atrasar ou debilitar lexislación. A modo de exemplo, entre as iniciativas analizadas, Coca Cola está comprometida dalgunha maneira con dez iniciativas voluntarias para resolver o problema dos residuos plásticos. Pero ao mesmo tempo forma parte de, polo menos, sete asociacións comerciais que exerceron presión en contra da implantación de Sistemas de Depósito ou outra lexislación para regular o uso de plástico dun só uso.

Ante un escenario no que se espera que a produción de envases plásticos duplíquese de novo nos próximos 10-15 anos, no informe propóñense tres grandes solucións:

  1. Impulsar unha lexislación que obrigue a recoller polo menos o 90 % dos refugallos plásticos por separado, e recoñecer que os Sistemas de Depósito obrigatorios son a única forma comprobada e eficaz de lograr altos niveis de reutilización e reciclaxe de envases de bebidas.
  2. Introducir obxectivos de reutilización e outros mecanismos que fomenten o uso infinito dos  recursos.
  3. Aplicar obxectivos de contido mínimo de material reciclado, xa que isto crea un mercado para a reciclaxe de plásticos eficaz.